کاپادوکیه، ناحیه‌ای باستانی و کوهستانی است که در شرق آناتولی مرکزی، واقع در فلات ناهموار شمال کوه‌های توروس، در مرکز ترکیه کنونی قرار دارد. اولین سوابق کشف آن مربوط به قرن ششم قبل از میلاد است؛ زمانی که ساتراپی جزئی از ایران بود. پس از فتح امپراتوری ایران توسط اسکندر مقدونی (۳۳۰ سال قبل از میلاد) یک دوره نیمه خودمختاری در این ناحیه به وجود آمد. کاپادوکیه ۱۷ سال بعد از میلاد به استان روم تبدیل شد. این منطقه با فرمانروایی بر گردنه‌های استراتژیک در کوه‌های توروس، تا قرن یازدهم سنگر امپراتوری بیزانس بود. بخشی از این منطقه در سال ۱۹۸۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
